Pomianowski Jerzy, pseud. Michał Kaniowski, ur. 13 I 1921, Łódź, zm. 29 XII 2016, Kraków,
pisarz, krytyk literacki i teatralny, tłumacz, z zawodu lekarz;
Pomianowski Jerzy
Encyklopedia PWN
1939–47 w ZSRR; po powrocie do Polski m.in. członek redakcji „Nowej Kultury”, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik literacki Teatru Narodowego; od 1969 na emigracji we Włoszech; profesor uniwersytetu w Bari, Florencji oraz Pizie; od początku lat 90. w Polsce; autor powieści Koniec i początek (1955, ekranizacja J. Rybkowskiego pt. Godziny nadziei), utworów scenicznych (Faryzeusze i grzesznik 1948, wraz z M. Woliną, Sodoma i Odessa 1993), szkiców literackich i teatralnych, m.in. Sezon w Czyśćcu (1960), esejów (zbiory Biegun magnetyczny 1995, Ruski miesiąc z hakiem 1997), za które 1998 otrzymał nagrodę paryskiej „Kultury” im. J. Mieroszewskiego; tłumacz prozy rosyjskiej (utwory I. Babla, A. Czechowa, L. Tołstoja, A. Sołżenicyna, m.in. Archipelag Gułag, J. Szwarca i in.) oraz poezji (wybór przekładów wierszem Kontrabanda 1995), nagrody za przekłady, m.in.: polskiego Pen Clubu (1990), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1994), „Literatury na Świecie” (1995).
