Polskie Towarzystwo Ekonomiczne
 
Encyklopedia PWN
Polskie Towarzystwo Ekonomiczne (PTE),
organizacja
założona 1945 w Łodzi, kontynuująca tradycje regionalnych, ekonomicznych towarzystw naukowych działających na ziemiach polskich od początku XIX w. Pierwszą zorganizowaną formą społecznego ruchu naukowego ekonomistów była działalność powstałego 1802 Towarzystwa Ekonomicznego Międzyrzeckiego w Międzychodzie; później powstały m.in. Towarzystwo Prawnicze i Ekonomiczne w Krakowie, Polskie Towarzystwo Handlowo-Geograficzne we Lwowie. W okresie międzywojennym ekonomiści stworzyli: 1917 Towarzystwo Ekonomistów i Statystyków w Warszawie, 1920 Towarzystwo Prawnicze i Ekonomiczne w Poznaniu, 1921 Towarzystwo Ekonomiczne w Krakowie, 1921 Polskie Towarzystwo Ekonomiczne we Lwowie. W 1945 powstało ogólnokrajowe PTE, które w końcu lat 50. zostało przekształcone w organizację masową, skupiającą teoretyków i praktyków gospodarczych, do 1987 miało status stowarzyszenia wyższej użyteczności, następnie, jako rzecznik reformy gospodarczej, zrezygnowało z państwowych subwencji. Główne zadania statutowe: krzewienie myśli ekonomicznej, inspirowanie i wspieranie działań na rzecz społecznego, gospodarczego i przestrzennego rozwoju kraju, integracja środowiska ekonomistów. Działa przez 24 oddziały regionalne mające osobowość prawną; skupia 5,9 tysiąca członków zwyczajnych i 380 członków wspierających (2001); jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Ekonomicznego (International Economic Association). Prezesi: od 1945 E. Lipiński, od 1965 O. Lange, od 1967 J. Pajestka, od 1981 T. Afeltowicz, od 1985 Z. Sadowski, od 2005 E. Mączyńska-Ziemacka.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia