Pokrowski Michaił N.
 
Encyklopedia PWN
Pokrowski Michaił N., ur. 29 VII 1868, Moskwa, zm. 10 IV 1932, tamże,
historyk sowiecki;
od 1929 czł. Akad. Nauk ZSRR; od 1905 w partii bolszewickiej; 1907–17 na emigracji; 1918–32 zast. lud. komisarza oświaty Ros. FSRR, wychowawca kadr historyków marksist.; 1926–32 redaktor nacz. pisma „Istorik-marksist”; historyków niemarksistów najpierw starał się izolować (otwarte polemiki), potem zwalczał (nagonki w prasie); organizator służby archiwalnej w ZSRR; dyr. Archiwum Centralnego, wydawca źródeł i redaktor nacz. czasopisma „Krasnyj archiw”; autor pracy Russkaja istorija s driewniejszych wriemion (t. 1–5 1910–14), napisanej z udziałem M. Nikolskiego i W. Storożewa, oraz zarysu Russkaja istorija w samom sżatom wiekie (t. 1–2 1920). Na pocz. lat 30. na polecenie Stalina cały jego dorobek zniszczono a Pokrowski został uznany za „wulgaryzatora historii”; wtedy też represjonowano i wyeliminowano z życia nauk. prawie wszystkich jego wychowanków; ponowne organizowanie nauk hist. w ZSRR odbywało się pod hasłem walki z tzw. pokrowszczyzną.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia