podatność magnetyczna, χ,
bezwymiarowa wielkość fiz. charakteryzująca zdolność substancji do zmian jej namagnesowania pod wpływem zewn. pola magnetycznego;
podatność magnetyczna
Encyklopedia PWN
jest równa stosunkowi wartości namagnesowania 
i pola magnet. 
wywołującego to namagnesowanie: χ = M/H. Podatność magnetyczna ferromagnetyków ma duże wartości (od kilkudziesięciu do kilkuset tys.); zależy od temperatury — wraz ze wzrostem temperatury do temperatury Curie rośnie, następnie gwałtownie maleje, i b. silnie zależy od pola magnetycznego. Podatność magnetyczna paramagnetyków i diamagnetyków jest bardzo mała (rzędu 10–4–10–6), bardzo słabo zależy od pola magnet.; jest dodatnia w paramagnetykach i ujemna w diamagnetykach; ze wzrostem temperatury T podatność magnetyczna diamagnetyków praktycznie się nie zmienia, a paramagnetyków rośnie, jedynie dla niektórych paramagnetyków (np. w lotnym O2, rozcieńczonych ciekłych roztworach soli paramagnet.) maleje zgodnie z prawem Curie: χ = C/T, gdzie C — stała Curie. Większość paramagnetyków podlega bardziej ogólnemu prawu Curie–Weissa: χ = C′/(T – Δ), gdzie stała Δ może być większa lub mniejsza od zera; prawo to — dla Δ > 0 jest słuszne również dla ferromagnetyków w temperaturach większych od temperatury Curie.
i pola magnet. wywołującego to namagnesowanie: χ = M/H. Podatność magnetyczna ferromagnetyków ma duże wartości (od kilkudziesięciu do kilkuset tys.); zależy od temperatury — wraz ze wzrostem temperatury do temperatury Curie rośnie, następnie gwałtownie maleje, i b. silnie zależy od pola magnetycznego. Podatność magnetyczna paramagnetyków i diamagnetyków jest bardzo mała (rzędu 10–4–10–6), bardzo słabo zależy od pola magnet.; jest dodatnia w paramagnetykach i ujemna w diamagnetykach; ze wzrostem temperatury T podatność magnetyczna diamagnetyków praktycznie się nie zmienia, a paramagnetyków rośnie, jedynie dla niektórych paramagnetyków (np. w lotnym O2, rozcieńczonych ciekłych roztworach soli paramagnet.) maleje zgodnie z prawem Curie: χ = C/T, gdzie C — stała Curie. Większość paramagnetyków podlega bardziej ogólnemu prawu Curie–Weissa: χ = C′/(T – Δ), gdzie stała Δ może być większa lub mniejsza od zera; prawo to — dla Δ > 0 jest słuszne również dla ferromagnetyków w temperaturach większych od temperatury Curie. 
