Płużański Tadeusz Ludwik

Płużański Tadeusz Ludwik, ur. 15 VIII 1920, Miechów, zm. 16 VIII 2002, Warszawa,

filozof, historyk filozofii i poeta.

Żołnierz kampanii wrześniowej, AK i WiN; 1940 aresztowany przez gestapo, więziony w obozie Stutthof; współpracownk W. Pileckiego; kurier do gen. W. Andersa, aresztowany 1947; 1948 skazany na karę śmierci, zamienioną na dożywocie; 1956 zwolniony z więzienia; od 1979 profesor Instytutu Filozofii i Socjologii PAN; główna dziedzina zainteresowań — współczesna filozofia chrześcijańska; główne prace: Teilhard de Chardin (1963), Mounier (1967), Paradoks w nowożytnej filozofii chrześcijańskiej (1970), Pascal (1974), Człowiek między ziemią a niebem (1977), Humanizm i struktury (1980), Sprzeczność prowadzi naprzód (1984), Filozoficzna myśl zachodniego chrześcijaństwa (1989); autor tomiku wierszy Światło w labiryncie (2001)