plektron

plektron

[gr.],

muz. kostka, zw. też piórkiem — mała płytka z kości, metalu lub tworzywa, zwykle trójkątna z zaokrąglonymi narożnikami, służąca do szarpania strun przy grze na niektórych instrumentach strunowych (np. mandolina, cytra, bałałajka, czasami gitara);

był używany już w starożytności (np. w grze na kitarze); jest szczególnie popularny w krajach azjatyckich, gdzie ma kształt małego, wąskiego wachlarza, występuje też w postaci drucianych lub rogowych nasadek nakładanych na końce palców.