Placidi 
, ur. między 1710 a 1715, zm. 1782, Kozienice,
architekt włoski;
[placzịdi]
Franciszek , ur. między 1710 a 1715, zm. 1782, Kozienice,
Placidi Franciszek
Encyklopedia PWN
1738–40 kier. budowy Hofkirche w Dreźnie; od 1742 w Polsce jako architekt król.; 1750 otrzymał indygenat szlachecki; gł. dzieła: pałac w Grabkach Dużych (1742), kościół parafialny w Morawicy (1743–46), kościół Trynitarzy (1752–58) i fasada kościoła Pijarów (1759–61) w Krakowie, przebudowa pałacu w Wolborzu (1768–73), pałac w Kozienicach (1776–78, nie zachowany) oraz portale i liczne ołtarze, gł. w kościołach krak., epitafia i nagrobki, m.in. pomniki Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego w katedrze na Wawelu (1757); twórczość Placidiego reprezentuje późną fazę baroku.
Ilustracje
Kraków, fasada kościoła Pijarów (F. Placidi)fot. M. Kowalewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Grabki Duże, Pałac Rupniewskich fot. P. Jamski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Kraków, kościół Pijarów fot. J. Wolski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
