Pius XII
 
Encyklopedia PWN
Pius XII, Eugenio Pacelli, ur. 2 III 1876, Rzym, zm. 9 X 1958, Castel Gandolfo,
papież od 2 III 1939.
Od 1914 sekr. Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościoła; od 1917 w Niemczech, początkowo biskup i nuncjusz w Bawarii, od 1920 w Berlinie; od 1929 kardynał, od 1930 sekr. stanu Stolicy Apostolskiej; jako papież upowszechnił pojmowanie Kościoła jako Mistycznego Ciała Chrystusa (encyklika Mistici Corporis 1943), wyłożył zasady katol. biblistyki, dążył do upowszechniania znajomości Pisma Świętego; polemizował z aktualnymi prądami nauk.-filoz., odrzucając poglądy sprzeczne z wiarą; 1950 ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny; angażował się w sprawach misji i tworzenia lokalnych hierarchii kośc.; zakładał i popierał instytuty świeckie; 1939 podejmował inicjatywy dyplomatyczne, mające powstrzymać wybuch wojny; w czasie II wojny światowej publicznie potępił mordowanie ludzi z powodu ich narodowości, patronował pomocy Watykanu dla ludności w krajach okupowanych i na terenie Włoch (m.in. udzielenie azylu ponad 5 tys. Żydom) oraz zabiegom o zwolnienie wielu osób z obozów i więzień; jednak ostrożna polityka Piusa względem Niemiec i milczenie wobec nazistowskiego ludobójstwa wywoływały liczne protesty (m.in. rządu RP na uchodźstwie), a także krytykę ze strony organizacji żydowskich, zarzucających Piusowi, iż nie potępił Holocaustu i nie wezwał katolików do pomocy prześladowanym ze względów rasistowskich; 1949 dekretem Św. Oficjum Pius obłożył ekskomuniką katolików popierających działalność komunist., uznających światopogląd materialist. i antychrześcijański komunizm.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia