Pissarro Camille
 
Encyklopedia PWN
Pissarro
[pisarọ]
Camille Wymowa, ur. 10 VII 1830, Wyspa Św. Tomasza, zm. 13 XI 1903, Paryż,
francuski malarz, rysownik i grafik; jeden z twórców impresjonizmu, zwany „ojcem impresjonizmu”.
Kalendarium
Urodził się 10 VII 1830 w Charlotte-Amalie, na wyspie Saint Thomas (wówczas w posiadaniu Duńczyków), w archipelagu Wysp Dziewiczych, w kupieckiej rodzinie. Jego ojcem był Abraham Gabriel Pissarro, z pochodzenia Żyd, przybyły z Bordeaux, zaś matką Rachel Manzano-Pomié, Dominikanka z hiszpańskimi korzeniami.
Wczesne lata
W 1842 rodzice wysłali go do szkoły w Paryżu; po jej ukończeniu wrócił na rodzinną wyspę, dużo rysował i malował; 1852 wyjechał na krótko do Wenezueli. Od 1855 w Paryżu — studiował w École des Beaux-Arts (1856) i Académie Suisse (1859), gdzie poznał P. Cézanne’a, C. Moneta i A. Guillaumina; wystawił swoje obrazy na paryskim Salonie 1859, nieprzyjęty w 1861 zaprezentował swoje prace w dwa lata później na Salonie Odrzuconych; 1866–69 osiadł w Pontoise, gdzie namalował serię pejzaży (Ogrody Hermitage w Pontoise ok. 1868, Narodni Galerie, Praga), które kontynuował po przeniesieniu się do Louvenciennes (Dyliżans w Louvenciennes 1870, Musée d’Orsay, Paryż); w obrazach Camille’a Pissarra z lat 60. widoczny jest wpływ twórczości J.B.C. Corota; malował wówczas również pejzaże z okolic Paryża, m.in. Montmorency; w czasie wojny francusko-pruskiej 1870 wyjechał do Londynu; tu też ożenił się z poznaną 10 lat wcześniej Julią Vellay; po powrocie (1872) znów zamieszkał w Pontoise i pracował razem z Cézannem. W 1874 wziął udział w pierwszej wystawie impresjonistów w atelier Nadara; uczestniczył też w pozostałych 7 wystawach, organizowanych 1876–86 (Pissarro, obok E. Degas’a, jako jedyny spośród impresjonistów prezentował swoje obrazy na wszystkich wystawach).
”Ten obraz, to najlepsze, co w życiu namalowałem”
Tworzył nasycone słońcem, pogodne pejzaże (Czerwone dachy 1877, Musée d’Orsay, Paryż), czasem urozmaicone postaciami ludzi (Taczki ok. 1879, Musée d’Orsay, Paryż); malował też sceny rodzajowe (Zbierające jabłka 1881, Ohara Museum of Art, Kurashiki, Okayama, Japonia); od 1880 na obrazach Pissarra zaczęły pojawiać się coraz częściej postacie; początkowo stanowiły sztafaż, z czasem stały się głównym tematem; płótna z tego okresu są bodajże najlepszymi dziełami z wszystkich jego prac (Pasterka lub Dziewczynka z gałązką 1881, Paryż, Luwr), a nawet spośród całego malarstwa impresjonistycznego. Około 1885, pod wpływem G. Seurata i P. Signaca, zaczął eksperymentować z naukowym koloryzmem neoimpresjonistów; zarzuciwszy wkrótce te próby odszedł również od dywizjonizmu zniechęcony brakiem zainteresowania tego typu obrazami w jego wykonaniu; mieszkał wówczas wraz z rodziną w Éragny-sur-Epte w Normandii i zajął się rysunkiem i grafiką. Pod koniec życia powrócił do impresjonizmu; malował widoki miejskie, głównie Rouen i Paryża (Bulwar des Italiens 1897, Natonal Gallery of Art); powstał wtedy jeden z najlepszych jego obrazów Widok na Pont des Arts i Luwr (1901, Kunstmuseum, Bazylea), po namalowaniu którego miał zakrzyknąć do przyjaciela: ”Ten obraz, to najlepsze, co w życiu namalowałem”. Pomimo małej popularności jego dzieł (przez większą część okresu twórczości sprzedał zaledwie kilka swoich prac), cieszył się uznaniem jako nauczyciel oraz był darzony szczególną estymą przez najwybitniejszych impresjonistów. Zdążył jednak zażyć pełni sławy. Dzięki sukcesowi jaki osiągnęła wystawa jego obrazów, zorganizowana 1892 przez marszanda P. Durand-Rueela, w ostatnich latach życia płótna jego pędzla osiągały na aukcjach wysokie ceny. W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się akwarela Pissarra Droga w Éragny. Z siedmiorga jego dzieci, pięcioro uprawiało malarstwo. Syn, Lucien (1863–1944), był malarzem neoimpresjonistą. Camille Pissarro zmarł 13 XI 1903, w Éragny-sur-Epte, pochowany został na cmentarzu Père Lachaise, w Paryżu.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Pissarro Camille, Scena uliczna w Pontoise, 1879 — Wildenstein and Company Collection, Nowy Jork fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Pissarro Camille, Bulwar Montmartre nocą, 1897 — National Gallery, Londynfot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia