Pilch Jerzy

Pilch Jerzy, ur. 10 VIII 1952, Wisła, zm. 29 V 2020, Kielce,

prozaik.

1989–99 czł. redakcji „Tygodnika Powszechnego”, następnie felietonista „Polityki”; autor zbiorów opowiadań (Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej 1988, Moje pierwsze samobójstwo 2006), powieści (Spis cudzołożnic 1993 — ekranizacja J. Stuhra 1994, Inne rozkosze 1995, Tysiąc spokojnych miast 1997, Pod Mocnym Aniołem 2000 — nagroda Nike), monodramu-studium alkoholizmu Monolog z lisiej jamy (1996, spektakl telew. 1998), zbiorów felietonów (Rozpacz z powodu utraty furmanki 1994, Tezy o głupocie, piciu i umieraniu, Londyn 1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Upadek człowieka pod Dworcem Centralnym (2002); na zamówienie Teatru Narodowego napisał komedię Narty Ojca Świętego (wyst. 2004); w prozie nacechowanej stylistycznym wyrafinowaniem, nasyconej anegdotą, komizmem, groteską, sięga do zmitologizowanych wątków autobiogr., związanych z nostalgicznym obrazem „małej ojczyzny” — ewangelickiej wspólnoty w rodzinnej Wiśle.