Pięciu Braci Polskich
 
Encyklopedia PWN
Pięciu Braci Polskich,
potoczne określenie eremitów, którzy zostali zamordowani podczas napadu rabunkowego w nocy z 10 na 11 XI 1003 w pustelni prawdopodobnie koło Szamotuł lub Międzyrzecza;
1002 przybyli do Polski dwaj włoscy zakonnicy Benedykt i Jan, wysłani przez świętego Romualda z Camaldoli w celu założenia pierwszej, misyjnej placówki w państwie Bolesława I Chrobrego; dołączyło do nich kilku Polaków, z których trzej: Izaak, Mateusz i Krystian zginęli wraz z Benedyktem i Janem; niezwłocznie zostali zaliczeni w poczet świętych przez papieża Jana XVIII; żywot męczenników spisał 1006 Bruno z Kwerfurtu; 1038 podczas najazdu Brzetysława ich relikwie wywieziono do Czech.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia