Peres Szimon, pierwotnie Sz. Perski, ur. 2 VIII 1923, Wiszniew, woj. nowogródzkie (obecnie w Białorusi), zm. 28 IX 2016, Tel Awiw,
polityk izraelski.
Peres Szimon
Encyklopedia PWN
1934 emigrował do Palestyny; 1947 wstąpił do paramilitarnej organizacji żydowskiej Hagana; udział w wojnie arabsko-izraelskiej 1948–49; od 1950 w Ministerstwie Obrony (minister 1974–77), początkowo odpowiedzialny za dostawy broni, następnie organizator izraelskiej produkcji broni i badań naukowych nad bronią nuklearną; kilkakrotnie minister różnych resortów; premier 1984–86 (1985 wycofał izraelskie oddziały z Libanu, które wkroczyły tam 1982) oraz wicepremier 1986–90; od początku działalności politycznej związany z D. Ben Gurionem i założoną przez niego partią Izraelska Lista Robotnicza (Rafi), jej sekretarz generalny 1965–68; współzałożyciel Izraelskiej Partii Pracy i 1968–77 zastępca sekretarza generalnego, a następnie do 1992, 1995–97 i 2003–05 jej przywódca; 2005 współzałożyciel centrowej partii Kadima; jako minister spraw zagranicznych w rządzie I. Rabina (od 1992) podpisał 1993 w Waszyngtonie porozumienie z przedstawicielem Organizacji Wyzwolenia Palestyny o przyznaniu Palestyńczykom autonomii w Okręgu Gazy i miasta Jerycho. W 1994 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla (wspólnie z Rabinem i J. Arafatem). 1995–96 premier (wybrany po śmierci Rabina); 2001–02 minister spraw zagranicznych w koalicyjnym rządzie A. Szarona; od 2005 wicepremier w rządach Szarona i E. Olmerta; 2007–14 prezydent Izraela.
