Pecz, Pécs,
m. w południowych Węgrzech, w Kraju Zadunajskim, na południowych stokach gór Mecsek;
Pecz
Encyklopedia PWN
ośr. adm. komitatu Baranya. Rzymskie Sopianae; od 1009 siedziba biskupstwa; obecna nazwa od końca XI w.; XIV–XV w. ośr. humanizmu na Węgrzech; 1543–1686 pod władzą Turcji; od 1780 wolne miasto król.; rozwój gospodarczy w XIX wieku. Przemysł maszyn., elektroniczny, chem., włók., porcelanowy, meblarski, spoż. (gł. tytoniowy); węzeł kol. i drogowy; 9 szkół wyższych, w tym uniw. (zał. 1367); muzea, m.in. porcelany; katakumby wczesnochrześc. (IV w.) — wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; katedra (XI w., przebudowy XVIII i XIX w.) z kryptą (XI w.); kaplica szpitalna Św. Jana Nepomucena — pierwotnie meczet (XVI w.) z minaretem; średniow. pałac biskupi (przebudowa XVIII w.), barok. kościoły z XVIII w. W pobliżu P. wydobycie rud uranu oraz jedyne na Węgrzech zagłębie węgla kam. (Komló; wydobycie od 1990 ograniczane).
