Papini Giovanni, ur. 9 I 1881, Florencja, zm. 8 VII 1956, tamże,
wł. pisarz i eseista;
Papini Giovanni
Encyklopedia PWN
redaktor czasopism lit., m.in. „La Voce”; odegrał dużą rolę w życiu kult. Włoch; początkowo wojujący ateista, opublikował m.in. polemiczne Pamiętniki Pana Boga (1911, wyd. pol. 1921) oraz autobiogr. powieść Skończony człowiek (1912, wyd. pol. 1934); po I wojnie świat. nawrócił się na katolicyzm, co znalazło wyraz m.in. w powieści Dzieje Chrystusa (1921, wyd. pol. t. 1–3 1922), w poezjach Pane e vino (1926), wspomnieniach Powtórne narodziny (1958, wyd. pol. 1965); prace o Dantem Alighierim, G. Pascolim i Michale Aniele.
