Panufnik Sir Andrzej, ur. 24 IX 1914, Warszawa, zm. 27 X 1991, Twickenham (część Londynu),
syn Tomasza, kompozytor i dyrygent.
Panufnik Andrzej
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1945–47 dyrygent orkiestr filharmonii w Krakowie i Warszawie; mimo spotykających go ze strony władz PRL zaszczytów (m.in. 1951 i 1952 laureat nagród państw.), 1954 nie wrócił do kraju z jednej ze swych podróży artyst. i osiadł w Wielkiej Brytanii, co spowodowało ostrą reakcję propagandy i cenzury PRL; 1957–59 dyr. i dyrygent orkiestry symfonicznej w Birmingham; stworzył styl swobodnie wykorzystujący elementy współcz. technik kompozytorskich, charakteryzujący się dbałością o formę (częste przenoszenie struktur geom. do muz.), lecz nie pozbawiony ekspresji; utwory orkiestrowe (10 symfonii, m.in. Sinfonia rustica 1948, Sinfonia sacra 1963, Sinfonia mistica 1977, Sinfonia votiva 1981, Sinfonia di speranza 1987; Uwertura tragiczna 1942, Kołysanka 1947, Epitafium katyńskie 1969, Arbor Cosmica 1984, Harmony 1987; koncerty, m.in. fortepianowy 1962, skrzypcowy 1971, wiolonczelowy 1991), kamer. (Triangles 1972, 3 kwartety smyczkowe), fortepianowe (Krąg kwintowy 1947, Pentasonata 1984), wok.-instrumentalne (Universal Prayer 1969); autobiografia Andrzej Panufnik o sobie (1987, wyd. pol. 1990).
