Pantelleria, Isola di Pantelleria,
wyspa wł. na Morzu Śródziemnym, na południowy zachód od Sycylii;
Pantelleria
Encyklopedia PWN
pow. 83 km2, dł. 14 km, szer. do 9 km; 8 tys. mieszk. (2002); górzysta (wysokość do 836 m), pochodzenia wulk., częste trzęsienia ziemi; fumarole, gorące źródła; uprawa winorośli, zbóż, figowców, bawełny; hodowla osłów; połów ryb; produkcja wina; lotnisko; gł. miejscowość i port — P.
Historia. Zasiedlona w neolicie, skolonizowana przez Kartagińczyków, 217 p.n.e. opanowana przez Rzymian, ok. 700 — przez Arabów, 1123 — przez Normanów sycylijskich, a na pocz. XIV w. — przez Hiszpanów; 1860, wraz z Królestwem Obojga Sycylii, weszła w skład zjednoczonego Królestwa Wł.; podczas II wojny światowej ważna wł. baza mor. i lotn., wielokrotnie bombardowana przez lotnictwo i flotę aliantów.
