Pandora
mit. gr. według eposów Hezjoda (Teogonia, Prace i dnie) pierwsza kobieta na ziemi, którą Hefajstos na rozkaz Zeusa ulepił z wody i ziemi;
[gr., ‘dar wszystkich’],
Pandora
Encyklopedia PWN
była darem wszystkich bogów przekazanym mężczyznom na udrękę, jako kara za kradzież ognia przez Prometeusza; Hermes sprowadził Pandorę na ziemię, gdzie brat Prometeusza, Epimeteusz, pojął ją za żonę; w posagu otrzymała beczkę, w której znajdowały się wszelkie nieszczęścia; powodowana ciekawością, otworzyła ją („puszka Pandory”) i uwolniła choroby i strapienia gnębiące odtąd ludzkość; temat podejmowany m.in. w dramacie (Ch.M. Wieland, J.W. Goethe — Pandoras Wiederkunft, H.W. Longfellow), poezji, muzyce (pieśni, m.in. A. Mendelssohna do słów Goethego; opery) i w malarstwie (P.P. Rubens, P. von Cornelius, D.G. Rossetti i in.).
