Paczoski Józef
 
Encyklopedia PWN
Paczoski Józef, ur. 8 XII 1864, Białogródka (Wołyń), zm. 14 II 1942, Sierosław k. Poznania,
geobotanik;
uznawany za twórcę fitosocjologii. W 1897–1920 pracował w Chersoniu, gdzie m.in. był zał. i kier. Muzeum Przyr.; 1918–22 profesor politechniki w Chersoniu, prowadził tam pierwsze w świecie wykłady z fitosocjologii; 1921–23 kier. rezerwatu stepowego Askania Nowa; 1923–28 nadleśniczy na terenach chronionych w Puszczy Białowieskiej; 1925–31 kier. katedry systematyki i socjologii roślin Uniw. Poznańskiego; od 1932 czł. PAU. Znawca flory południowo-wschodniej Europy; odkrył i opisał kilka nowych gat. roślin; stworzył teorię pantopizmu (możliwość jednoczesnego powstawania gat. w wielu miejscach kuli ziemskiej); kilka gat. roślin zostało nazwanych przez innych badaczy imieniem P. (m.in. gat. kokoryczy Corydalis paczoskii). Napisał m.in.: Życie gromadne roślin (1896) — po raz pierwszy użył tu terminu fitosocjologia, Flora Polesja... (1897–1900, wyd. pol. O formacjach roślin i pochodzeniu flory poleskiej 1900), Osnowy fitosocjołogii (1921) — pierwszy podręcznik fitosocjologii, Lasy Białowieży (1930). Zajmował się także entomologią, ochroną roślin przed szkodnikami owadzimi, ornitologią, mammologią, podstawami leśnictwa, sadownictwem, teorią nauki i jej rolą w społeczeństwie; 1951 wydano Dzieła wybrane P. Jego zbiory bot., entomologiczne i ornitologiczne stanowią podstawę kolekcji Muzeum Przyr. w Chersoniu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia