Otto Nikolaus August

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Otto Nikolaus August , ur. 10 VI 1832, Holzhausen auf der Haide (księstwo Nassau), zm. 26 I 1891, Kolonia,

niemiecki konstruktor i przemysłowiec.

Urodził się 10 VI 1832 w Holzhausen auf der Haide (księstwo Nassau). Jego ojciec był rolnikiem. Nikolaus — gdy skończył 16 lat — opuścił szkołę i podjął pracę w sklepie jako sprzedawca. Wkrótce przeniósł się do Kolonii, gdzie był skromnym kupcem. W 1861 dowiedział się z prasy o silniku gazowym wynalezionym rok wcześniej przez Jeana J.E. Lenoira. Zdał sobie wówczas sprawę z zapotrzebowania na tego rodzaju silnik niewielkiej mocy w drobnych zakładach wytwórczych i warsztatach, w których nie mogły znaleźć zastosowania — zbyt na to duże i kosztowne — silniki parowe. Zajął się więc tym problemem. W 1864 założył wraz z inżynierem E. Langenem (1833–95) spółkę N. Otto et Co. i przy jego współpracy skonstruował 1867 dwusuwowy spalinowy silnik atmosferyczny (bez sprężania paliwa), dość ekonomiczny (zużywał trzykrotnie mniej gazu niż silnik Lenoira) i pewny w działaniu, ale bardzo powolny. W tymże roku uzyskał zań złoty medal na wystawie powszechnej w Paryżu. Wyprodukowano kilka tysięcy egzemplarzy tego silnika o mocy w granicach 0,3–3 KM.

Nowy silnik

Nie w pełni zadowolony z tego rezultatu, Otto nadal prowadził prace koncepcyjno-badawcze. Wykorzystując znajomość teorii maszyn cieplnych Nicolasa L.S. Carnota, a zwłaszcza opierając się na pomyśle czterosuwowego silnika ze sprężaniem mieszanki opatentowanego 1862 przez Alphonse’a Beau de Rochasa, doszedł w 1876 do znacznie doskonalszego rozwiązania – stworzył czterosuwowy silnik spalinowy ze sprężaniem mieszanki i zapłonem elektrycznym, o 150–180 obrotach na minutę (przy większych prędkościach obrotowych występowały kłopoty z zapłonem) i ciężarze jednostkowym wynoszącym 600 kg/KM. Również w tej pracy intensywnie pomagał mu Langen, wspólnie z którym — chcąc zdobyć konieczne środki finansowe — przekształcili 1872 swe przedsiębiorstwo w towarzystwo akcyjne Gasmotorenfabrik Deutz. Opatentowany 1877 cichobieżny silnik o sprawności wynoszącej 27% okazał się znakomitym, prawie niezawodnym środkiem napędu przydatnym zwłaszcza w małych i średnich warsztatach. W kołach fachowych nie brakło wówczas głosów, że stanowi on największe osiągnięcie w dziedzinie budowy silników cieplnych od czasów maszyny parowej Watta.

Początkowo produkowano te silniki o mocy w granicach 0,5-8 KM, od 1881 budowano już także egzemplarze o mocy do 12 KM, a 1884 nawet mające 60 KM. Prowadzono też próby z podobnymi silnikami dwusuwowymi, na które Otto uzyskał patent 1879. Na początku lat 80 XIX w. firma przegrała parę procesów wytoczonych jej za naruszanie praw patentowych, jednakże rozwijała się nadal, także po śmierci wynalazcy.

Nikolaus August Otto zmarł 26 I 1891 w Kolonii.

Termodynamiczny obieg, obiegi porównawcze silników w układzie ciśnienie p, objętość właściwa v (strzałkami zaznaczono doprowadzenie i odprowadzenie ciepła): 1 Carnota, 2 Clausiusa-Rankine’a, 3 Meyera, 4 Otta, 5 Diesla, 6 Sabathégo, 7 Humphreya, 8 Braytona, 9 z dopalaniem