ostinato
muz. wielokrotne powtarzanie w toku utworu struktury melodycznej (także harmonicznej lub rytmicznej), najczęściej w głosie najniższym (tzw. basso ostinato);
[wł.],
ostinato
Encyklopedia PWN
rozkwit tej techniki przypada na okres baroku, kiedy basso ostinato było podstawą niektórych form wariacyjnych, jak passacaglia i chaconne; technika ta odżyła w okresie neoklasycyzmu w muzyce; ostinato i basso ostinato spotyka się także w muzyce ludowej i jazzie.
