Ostenda

Ostenda, flam. Oostende, fr. Ostende ,

m. w północno-zachodniej Belgii, w prow. Flandria Zachodnia, nad M. Północnym;

W XI w. osada rybacka, następnie port umocniony w XVI w.; 1601–04 oblegany i zdobyty przez Hiszpanów (całkowicie zniszczony); w XVIII w. rozwój gospodarczy (handel z Hol. Indiami Wschodnimi); od 2. poł. XIX w. modna eur. miejscowość kuracyjna. Znane kąpielisko i uzdrowisko (wody miner.); port handl. połączony kanałami z Brugią i Gandawą oraz Dunkierką we Francji; największy w kraju port rybacki; port promowy, rejsy do Folkestone w Wielkiej Brytanii; przemysł stoczn., maszyn. (silniki okrętowe), chem. (fabryki mydła), włók. (m.in. wyrób sieci rybackich i koronek), rybny, poligraficzny; targi rybne; węzeł kol. i drogowy; połączenie magistralną linią kol. i autostradą z Brukselą, linią tramwajową z ośr. wypoczynkowymi na wybrzeżu (De Panne na zachodzie, Knokke-Heist na wschodzie); port lotn.; ośr. turyst. i rozrywkowy, akwarium mor., tor wyścigów konnych, kasyno; muzea, m.in. J. Ensora; got. kościół Św. Piotra i Pawła (restaurowany w końcu XIX w.), got. dzwonnica. Wzdłuż wybrzeża promenada biegnąca po falochronie.