Osmańczyk Edmund
 
Encyklopedia PWN
Osmańczyk Edmund, ur. 10 VIII 1913, Jagielno (Dolny Śląsk), zm. 4 X 1989, Warszawa,
dziennikarz, publicysta, działacz społeczny;
1934–39 kier. Centrali Prasowej ZPwN; 1939 praca w Pol. Radiu, 1939–44 w Warszawie w radiu konspiracyjnym, w powstańczej rozgłośni Pol. Radia i AK; 1945–47 korespondent wojenny w bitwie o Berlin, na Konferencji Poczdamskiej i procesie norymberskim (Dokumenty pruskie 1947); do 1969 zagr. korespondent (Europa Środkowa i Zachodnia, ZSRR, Ameryka Północna i Południowa); 1979–80 czł. Rady Państwa; 1952–61 i 1969–85 był posłem na sejm i 1989 senatorem; w działalności publicyst. dokonywał racjonalistycznej oceny sytuacji polit. Niemiec i Polski, działał na rzecz Polaków w Niemczech i normalizacji stosunków kraju z emigracją; autor wielu prac: Sprawy Polaków (1946), Rzeczpospolita Polaków (1977), Wielkie rozłączenie. Polska–Niemcy, Polska–Rosja, bilans lat 1939–1989 (Nowy Jork 1989); biografia Niezłomny proboszcz z Zakrzewia (1989); Encyklopedia spraw międzynarodowych i ONZ (1974), Encyklopedia ONZ i stosunków międzynarodowych (1982).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia