Osiatyński (Epaminondas) Jerzy

Osiatyński (Epaminondas) Jerzy, ur. 2 XI 1941, Ryga, zm. 4 II 2022, Warszawa,

ekonomista i polityk;

od 1990 profesor, od 2001 w Instytucie Historii Nauki, Oświaty i Techniki PAN (obecny Instytut Historii Nauki); 1964–68 pracownik naukowo-badawczy SGPiS; wykładowca m.in. Uniwersytetu w Sussex (1983–84), Uniwersytetu w Modenie; 1981–89 członek rządowej Komisji do spraw Reformy Gospodarczej; od 1981 doradca NSZZ „Solidarność”; współzałożyciel Stowarzyszenia Działaczy Samorządów Pracowniczych; 1989–2001 poseł na sejm; 1989–91 minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania; 1992–93 minister finansów (wprowadził w Polsce podatek VAT); od 1995 doradca (także z ramienia Banku Światowego) rządów, m.in. Macedonii, Mołdawii, Kazachstanu, Tadżykistanu i Ukrainy, w sprawach przekształceń związanych z transformacją finansów publicznych; 1963–67 członek PZPR; od 1990 członek założyciel Unii Demokratycznej (od 1994 — Unii Wolności); 1993 uznany przez pismo „Central European” za najlepszego ministra finansów w Europie Środkowej i Wschodniej. Zainteresowania naukowe Osiatyńskiego koncentrowały się wokół teorii ekonomii (postkeynesowskich kierunków), teorii wzrostu gospodarczego, transformacji gospodarek centralnie planowanych w gospodarkę rynkową, problemów prywatyzacji, inflacji i bezrobocia. Redaktor polskiej (6-tomowej 1979–88) i angielskiej (7-tomowej 1990–97) edycji Dzieł M. Kaleckiego. Inne prace: Kapitał, podział, wartość: kryzys ekonomii neomarginalistycznej (1978), Michał Kalecki o gospodarce socjalistycznej (1988, także przekłady na język angielski i japoński).