Ołomuniec, Olomouc,
m. w Czechach, przy ujściu Bystrzycy do Morawy;
Ołomuniec
Encyklopedia PWN
ośr. adm. kraju ołomunieckiego. Gród wzmiankowany w X w., ośr. polit. Moraw; od 1063 stol. biskupstwa (od 1777 arcybiskupstwa); prawa miejskie od 1261; do końca XIX w. przewaga ludności niem. (Olmütz); w XVIII–XIX w. ważna twierdza austr.; w 2. poł. XVIII w. rozwój przemysłu metalurgicznego. Ośr. kult., przem. i usługowy regionu roln.; przemysł spoż., maszyn., metal., chem. (tworzywa sztuczne), włók., papierniczy, materiałów budowlanych; węzeł kol. i drogowy; uniw. (1569–1855, ponownie od 1946); ogród zool.; coroczna wystawa kwiatów; teatr; muzeum; katedra Św. Wacława (XII, XIV–XVII w., przebudowa XIX w.) z got. krużgankiem; kościoły: got. Św. Maurycego (XIV–pocz. XVI w.) z renes. kaplicą grobową, Dominikanów z klasztorem (XIII w., przebudowa 1676–1703) z krużgankiem (2. poł. XIV w.), Matki Bożej Śnieżnej (1. poł. XVIII w. przy zespole kolegium jezuickiego (2. poł. XVII–1. poł. XVIII w.); klasztor Kapucynów (poł. XVII w.); ratusz (XIV, XV w.) z renes. loggią (XVI w.), barok. pałac biskupi (XVII w.) ze stiukami B. Fontany.
