okręt

okręt, okręt wojenny,

statek wodny należący do sił zbrojnych państwa.

Zgodnie z prawem międzynarodowym okręt musi nosić znaki rozpoznawcze świadczące o jego przynależności państwowej i być dowodzony przez osobę wpisaną na listę oficerów marynarki wojennej; załoga okrętu podlega dyscyplinie wojskowej. Okrętami są statki specjalnie zbudowane do działalności wojskowej oraz statki niewojskowe włączone do sił zbrojnych; jedne i drugie korzystają jednakowo z pełnego immunitetu jurysdykcyjnego; nie podlegają ochronie podczas wojny, z wyjątkiem okrętów szpitalnych, i mogą być atakowane bez ostrzeżenia. Okręt nie musi być uzbrojony, a samo uzbrojenie statku niewojskowego nie zmienia jego cywilnego statusu. Okręty są zróżnicowane w zależności od zadań, uzbrojenia, wielkości, właściwości technicznych i taktycznych, przy czym zasady klasyfikacji i nomenklatura są różne w poszczególnych państwach. Okręty bojowe — do walki i działań w kontakcie z siłami zbrojnymi przeciwnika; okręty pomocnicze — do obsługi innych okrętów i baz oraz innych rodzajów wojsk, szkolenia, ratownictwa, prac technicznych i badawczych.

Współczesne okrety cechuje znaczna żywotność, m.in. niezatapialność, a ich napęd (reaktor jądrowy jako źródło energii dla napędu turboparowego lub siłownie kombinowane złożone z turbin gazowych — do uzyskiwania prędkości maksymalnej, silników wysokoprężnych — prędkości ekonomicznej) umożliwia rozwijanie dużych prędkości i długotrwałe przebywanie na morzu. Duży okręt, wyposażony z zasady w śmigłowiec bojowy i liczne środki obserwacji elektronicznej, tworzy samodzielnie system obronny zdolny kontrolować otaczającą przestrzeń, także pod wodą; może atakować jednocześnie wiele celów i niszczyć pociski przeciwnika zdążające do bronionych obiektów. Obecnie najsilniejszymi okrętami są lotniskowce i okręty podwodne uzbrojone w rakiety balistyczne. Największymi okrętami pomocniczymi są zbiornikowce i transportowce przystosowane do zaopatrywania okrętów w ruchu na pełnym morzu.