Oklahoma
 
Encyklopedia PWN
Oklahoma
[oukləhọu] Wymowa,
stan w środkowej części USA;
pow. 181,2 tys. km2; 3,9 mln mieszk. (2018), w tym ok. 6% ludności murzyńskiej i 8% Indian; ponad 2/3 ludności mieszka w miastach; gł. miasta: Oklahomy City (stol.) i Tulsa. Powierzchnia wyżynna, w części południowej góry Ouachita (do 1507 m), Arbuckle i Wichita; klimat podzwrotnikowy kontynent., suchy; średnia temp. w styczniu od ok. 0°C na północnym zachodzie do ok. 6°C na południowym wschodzie, w lipcu 25–27°C; roczna suma opadów od ok. 400 mm na zachodzie do 800 mm w części środkowej i ok. 1000 mm na wschodzie; częste susze; na zachodzie duża erozja gleb; gł. rz.: Red (graniczna) i Arkansas; pierwotną roślinnością były prerie i lasy dębowo-hikorowe, obecnie zajęte pod uprawę. Stan roln., w którym istotne znaczenie ma górnictwo; uprawa pszenicy, prosa, kukurydzy, bawełny, roślin pastewnych, orzeszków ziemnych, hodowla bydła, drobiu; wydobycie ropy naftowej, gazu ziemnego, rud cynku i ołowiu, węgla kam., soli kam.; duże zbiorniki retencyjne; przemysł rafineryjny, petrochemiczny, spoż., maszyn., gumowy, lotn.; O. przecina kilka linii kol. i transkontynent. linii drogowych.
Historia. Obszar odkryty 1541 przez Hiszpanów; od końca XVIII w. należał do fr. kolonii Luizjana, której część 1762 scedowano Hiszpanii, a 1803 zakupiły ją USA; 1815–40 przesiedlano tu Indian ze wschodnich stanów; 1834 włączony do utworzonego przez Kongres — Terytorium Indiańskiego, oddanego w  „wieczne” użytkowanie Indianom i zasiedlonego przez Indian tzw. Pięciu Cywilizowanych Plemion; od 1889 napływ białych osadników, dla których w zachodniej części Terytorium Indiańskiego 1890 zorganizowano odrębne terytorium O.; 1907 oba terytoria połączono i przyjęto do Unii jako stan O.; w 2. poł. XX w. stan o największym odsetku ludności indiańskiej, zamieszkany przez znaczną część Indian amerykańskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia