Ohma prawo

Ohma prawo,

podstawowe prawo obwodów elektrycznych wiążące ze sobą napięcie elektryczne, natężenie prądu elektrycznego oraz opór elektryczny;

podane 1826 przez G.S. Ohma dla obwodu prądu stałego, głosi: napięcie elektryczne (różnica potencjałów) U na końcach odcinka przewodnika (gałęzi obwodu elektrycznego nie zawierającej źródeł energii) jest proporcjonalne do natężenia prądu elektrycznego I płynącego przez ten przewodnik: U = R · I (gdzie R jest współczynnikiem proporcjonalności, zwanym oporem elektrycznym, którego wartość zależy od właściwości elektrycznych i rozmiarów geometrycznych rozpatrywanego odcinka przewodnika); dla oczek obwodu elektrycznego zawierających źródła energii (ogniwa, generatory) obowiązuje II prawo Kirchhoffa. W przypadku obwodów elektrycznych prądu zmiennego, w których napięcie i prądy mają charakter sinusoidalny, prawo Ohma wyraża się wzorem: U = Z · I, gdzie U i I odpowiednio wartości zespolone napięcia i prądu elektrycznego, zaś Z impedancja zespolona rozpatrywanej gałęzi obwodu. Ze względu na analogie występujące między obwodami elektrycznym i magnetycznym podobne prawo dla obwodów magnetycznych, wiążące strumień magnetyczny Φ (odpowiednik natężenia prądu elektrycznego), przepływ θ lub siłę magnetomotoryczną F_m (odpowiednik siły elektromotorycznej lub źródłowego napięcia elektrycznego) i opór magnetyczny (reluktancję) R_m (odpowiednik oporu elektrycznego), tj. Φ = θ/R_m = F_m/R_m, nazywa się prawem Ohma dla obwodu magnetycznego.