Odyn
 
Encyklopedia PWN
Odyn,
mit. germ. bóstwo z rodu Azów, stojące na czele ich panteonu;
bóg wojny i wojowników; władca Walhalli; bóstwo mądrości (dla niej stracił jedno oko) i poezji (wykradł olbrzymowi Suttungowi miód poezji); wynalazca pisma runicznego o magicznej mocy; mistrz czarów, obdarzony zdolnością przybierania różnych kształtów; wyobrażany w postaci brodatego starca w niebieskim płaszczu i kapeluszu o szerokich kresach lub jako jeździec na ośmionogim rumaku (zwanym Sleipnir), w hełmie, z tarczą i oszczepem w dłoni; towarzyszyły mu 2 kruki: Huginn [‘myśl’] i Muninn [‘pamięć’], 2 wilki: Geri [‘łakomy’] i Freki [‘żarłok’]; u południowych Germanów — Wodan lub Wotan.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia