Ochorowicz Julian
 
Encyklopedia PWN
Ochorowicz Julian, ur. 28 II 1850, Radzymin, zm. 1 V 1917, Żerań (obecnie część Warszawy),
psycholog, filozof, publicysta, wynalazca.
1874–75 redagował „Niwę”, 1876–82 wykładał psychologię i filozofię przyrody na uniwersytecie we Lwowie; 1882–90 w Paryżu prowadził badania nad hipnotyzmem, 1906–07 był sekretarzem generalnym Międzynarodowego Instytutu Psychologii w Paryżu i kierownikiem laboratorium psychologicznego. Jeden z głównych teoretyków i przywódców pozytywizmu polskiego, którego program i filozoficzne podstawy zawarł w pracy Wstęp i pogląd ogólny na filozofię pozytywną (1872). Jeden z pionierów psychologii doświadczalnej i klinicznej, podkreślał znaczenie psychologii dla medycyny; badacz zjawisk hipnotycznych i parapsychicznych (na których określenie zaproponował termin mediumizm), występował przeciw ich spirytystycznej interpretacji; główne prace psychologiczne: O metodzie badań psychologicznych (1869), Duch i mózg (1872), O twórczości poetyckiej ze stanowiska psychologii (1877), Pogadanki i spostrzeżenia z dziedziny fizjologii, psychologii, pedagogiki i nauk przyrodniczych (1879), Zjawiska mediumiczne (t. 1–5 1913–14). Pionier w wielu dziedzinach techniki, m.in. konstruktor aparatów telefonicznych i mikrofonów, oraz elektronicznych przyrządów pomiarowych, jeden z prekursorów badań w dziedzinie telewizji, fototechniki i chemii fotograficznej; działalność wynalazcza Ochorowicza była ściśle związana z jego badaniami naukowymi. Jest uważany za odkrywcę miejscowości Wisła jako uzdrowiska (1901–12 mieszkał tu i prowadził badania). Prace zebrane: Psychologia i medycyna (t. 1–2 1916–17), Psychologia — pedagogika — etyka. Przyczynki do usiłowań naszego odrodzenia narodowego (1917).
Bibliografia
R. WAJDOWICZ Julian Ochorowicz jako prekursor telewizji i wynalazca w dziedzinie telefonii, Wrocław 1964.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia