obój

obój,

instrument muz. z grupy aerofonów stroikowych (aerofony);

prosta, koniczna rura drewniana, zakończona nieco rozszerzoną czarą głosową, zaopatrzona w otwory boczne, zamykane za pomocą klap; u wlotu instrumentu jest osadzony stroik podwójny; o. wykształcił się w poł. XVII w. i wkrótce rozpowszechnił w Europie; system klap, wprowadzony w XVIII i udoskonalony w XIX w., rozszerzył znacznie techn. możliwości gry na o.

Obój