Obertyńska Beata
 
Encyklopedia PWN
Obertyńska Beata, ur. 18 VII 1898, Storożka k. Stryja, zm. 21 V 1980, Londyn,
córka Maryli Wolskiej, poetka, prozaik;
1933–37 aktorka w teatrze we Lwowie; 1940 aresztowana przez NKWD, następnie w sowieckich więzieniach i łagrach (wspomnienia W domu niewoli, pod pseud. Marta Rudzka, Rzym 1946, wyd. krajowe poza cenzurą 1981); po amnestii trafiła z armią pol. na Bliski Wschód, od 1944 mieszkała w Londynie; liryka refleksyjna, łącząca wpływy nastrojowości młodopol. z aforystyczną zwięzłością twórczości M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (Pszczoły w słoneczniku 1927, Klonowe motyle 1932), wiersze patriotyczne z dominującym tematem martyrologii nar. (Otawa 1945, Miód i piołun 1972), poematy (Ballada o chorym księżycu 1959); opowiadania; Wspomnienia (1974, wyd. z pamiętnikiem M. Wolskiej); Wiersze wybrane (1983).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia