Nowogród Siewierski
 
Encyklopedia PWN
Nowogród Siewierski, Nowhorod-Siwerśkyj, Novhorod-Sivers'kyi,
m. na Ukrainie, w obwodzie czernihowskim, nad Desną (dopływ Dniepru).
— 14,9 tys. mieszk. (2005); wytwórnia asfaltu, przemysł lekki (lniarski, bawełniany), spoż. (serowarski); muzeum hist.-krajoznawcze.
Historia. Założony na pocz. XI w., od 1098 stol. udzielnego księstwa siewierskiego; miejsce wypadowe Rusi przeciwko Połowcom; 1239 zniszczony przez Tatarów; 1320 zdobyty przez Litwę; 1503 przyłączony do państwa moskiewskiego; po rozejmie w Deulinie 1618 — w Polsce, 1620 — prawa miejskie (starostwo grodowe, od 1633 powiat w woj. czernihowskim); w XVII w. ważne centrum kult. (m.in. drukarnia); na mocy traktatu andruszowskiego 1667 ponownie w Rosji; 1781–96 stol. guberni siewierskiej; w ZSRR siedziba powiatu; 1941–43 okupowany przez wojska niem.; 1940–91 w Ukr. SRR.
Zabytki. Zespół monastyru Przemienienia Pańskiego (zał. w XI lub XII w.) otoczony murami z nadbramną dzwonnicą (XVII w.); w obrębie murów cerkiew Petropawłowska (XVII w.), cerkiew Iljińska i sobór Zbawiciela (XVIII w.), zabudowania mieszkalne (XVII w.); budowle klasycyst. (koniec XVIII i pocz. XIX w.), m.in.: łuk triumfalny, zabudowania targowe, gimnazjum. W pobliżu cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy (XVII–XIX w.) z dekoracją rzeźbiarską (XVII–XVIII w.) oraz drewniana cerkiew Św. Mikołaja (XVIII w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia