Nowakowski Marek, ur. 2 III 1935, Warszawa, zm. 16 V 2014, tamże,
pisarz;
Nowakowski Marek
Encyklopedia PWN
od 1975 uczestnik akcji w obronie swobód obywatelskich i twórczych, od 1976 współpracował z paryską „Kulturą” (pod pseud. Seweryn Kwarc), 1977 współzał. „Zapisu”; w swych pierwszych opowiadaniach (zbiory Ten stary złodziej 1958, Benek Kwiaciarz 1961) penetrował środowiska społ. marginesu, wielkomiejskiego lumpenproletariatu, łącząc autentyzm kolorytu obyczajowego i językowego z wyczuleniem na problemy moralne i egzystencjalne; w późniejszych tomach próbował nakreślić syntet. obraz społeczeństwa dotkniętego apatią i rzeczywistości pełnej absurdów oraz wynaturzeń (Układ zamknięty 1972, Gdzie jest droga na Walne? 1974, Książę Nocy 1978, Kto to zrobił?, wyd. poza cenzurą 1981, Portret artysty z czasu dojrzałości, wyd. poza cenzurą 1987), rejestrował narastanie społ. niepokoju, a następnie oporu wobec komunist. władzy (cykl reportażowych opowiadań Raport o stanie wojennym, Paryż, cz. 1–2 1982–83, Notatki z codzienności grudzień 1982–lipiec 1983, Paryż 1983); słuchowiska, szkice (Karnawał i post, Paryż 1988), opowiadania o Warszawie Powidoki (1995) i Powidoki 2 (1996), scenariusze filmowe; 1968 otrzymał Nagrodę Fundacji Kościelskich.
