Newtona zasady dynamiki
 
Encyklopedia PWN
Newtona zasady dynamiki,
sformułowane 1687 przez I. Newtona 3 podstawowe prawa dynamiki klasycznej.
I zasada dynamiki Newtona, zw. też zasadą bezwładności: istnieją układy inercjalne, czyli takie układy odniesienia, w których odosobnione ciało spoczywa lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym.
II zasada dynamiki Newtona: zmiana pędu ciała jest proporcjonalna do przyłożonej siły, d/dt = ; zasada ta, po uwzględnieniu definicji pędu = m, sprowadza się do postaci m = (m — masa ciała, — jego prędkość, — przyspieszenie, — działająca siła, t — czas); II z.d.N. jest spełniona w inercjalnych układach odniesienia; w układach nieinercjalnych jest słuszna dopiero po uwzględnieniu, oprócz sił rzeczywistych, pozornych sił bezwładności.
III zasada dynamiki Newtona, zw. prawem akcji i reakcji: siły oddziaływania wzajemnego 2 ciał są sobie równe i przeciwnie skierowane.
We współcz. sformułowaniu, przez ciało w I i II zasadzie należy rozumieć punkt materialny; dla ciała rozciągłego I i II zasada dotyczą ruchu środka masy ciała; dla bryły sztywnej podaną II zasadę trzeba uzupełnić II zasadą dynamiki dla ruchu obrotowego, która w przypadku obrotu względem ustalonej osi ma postać = M, gdzie I — moment bezwładności bryły, ε — przyspieszenie kątowe, M — moment siły względem osi obrotu. W mechanice relatywistycznej (czyli dla ruchów z prędkościami porównywalnymi z prędkością światła c w próżni) pozostają słuszne tylko zasady I i II (w sformułowaniu z pędem); ze względu na bardziej złożoną definicję pędu = m/, zapis II z.d.N. przy użyciu przyspieszenia komplikuje się. Zmianie ulega także związek między zdarzeniami w poruszających się względem siebie układach inercjalnych: w mechanice relatywistycznej przekształcenie Galileusza zastępuje się przekształceniem Lorentza.
Zygmunt Ajduk
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia