neogen
geol. późny podokres (jednostka geochronologiczna) trzeciorzędu, trwający od ok. 24 mln do ok. 1,8 mln lat temu;
[gr. néos ‘nowy’, génos ‘ród’, ‘pochodzenie’],
neogen
Encyklopedia PWN
także jednostka chronostratygraficzna obejmująca powstałe w tym czasie skały; dzieli się na 2 epoki: miocen i pliocen; w n. nastąpiło ostateczne wypiętrzenie łańcucha alpidów; silna działalność wulk.; wykształciły się zarysy lądów i mórz zbliżone do dzisiejszych; na półkuli północnej pod koniec n. ochłodzenie klimatu, zapowiadające zbliżanie się zlodowacenia plejstoceńskiego (czwartorzęd); wg podziału Międzynar. Unii Geol. 2004 młodszy okres kenozoiku; niektórzy naukowcy zaliczają do neogenu również czwartorzęd..
