Nebraska 
,
stan w środkowej części USA;
, Nebraska
Encyklopedia PWN
pow. 200,4 tys. km2; 1,9 mln mieszk. (2018); stol. Lincoln, największe miasto i gł. ośr. gosp. Omaha. Powierzchnię stanowi falista równina (Wielkie Równiny) podnosząca się w kierunku zachodnim (do wys. 1628 m), ku podnóżom G. Skalistych; klimat umiarkowany ciepły, kontynent. suchy; średnia temp. w styczniu od –3°C do –7°C, w lipcu od 23°C do 27°C; roczna suma opadów od ok. 400 mm w części zachodniej do 800 mm na wschodzie; gł. rz.: Missouri (graniczna) i jej dopływ Platte; pierwotną roślinność tworzyły prerie, obecnie zajęte pod uprawę i pastwiska. Brak surowców miner.; stan roln.: hodowla bydła, trzody chlewnej, owiec, drobiu; uprawa kukurydzy, pszenicy, jęczmienia, sorgo, buraków cukrowych, roślin pastewnych; przemysł spoż. (Omaha — jeden z największych w USA ośr. przemysłu mięsnego), maszyn. (maszyny roln.), poligraficzny, metal., chem., elektrotechniczny, elektronicznego, lotn.; pierwsza transkontynent. linia kol. Union Pacific (zbud. 1869).
Historia. Obszar obecnego stanu od końca XVII w. należał do fr. kolonii Luizjana, której część 1762 scedowano Hiszpanii; 1803 zakupiły ją USA; początki białego osadnictwa w latach 20. XIX w.; 1854 na mocy ustawy Kansas–Nebraska zorganizowano odrębne terytorium N. (początkowo obejmowało także m.in. obie Dakoty i część Kolorado, wydzielone 1861 jako samodzielne terytoria), 1867 przyjęte do Unii jako stan; popierane przez rząd białe osadnictwo, nasilone od lat 60. XIX w. (m.in. dzięki Homestead Act 1862), napotykało opór ze strony Indian, stłumiony ostatecznie ok. 1880.
