Narwa
 
Encyklopedia PWN
Narwa, Narva,
m. w Estonii, na l. brzegu Narwy, 14 km od jej ujścia do Zatoki Fińskiej.
— 66 tysięcy mieszkańców (2009), głównie Rosjanie; osada wzmiankowana 1171; od 1220 należała do Danii (1223 budowa twierdzy), od 1346 do Krzyżaków inflanckich; członek Hanzy; w XVI i XVII w. przedmiot sporów między Polską, Rosją i Szwecją; 1558 zdobyta przez Iwana IV Groźnego (krótki okres świetności jako głównego portu Rosji, cel tzw. żeglugi narewskiej, łączącej Rosję z krajami zachodniej Europy), 1581 opanowana przez Szwedów; podczas wojny północnej zdobyta 1704 przez Piotra I Wielkiego i włączona do Rosji; po wzniesieniu Kronsztadu i Sveaborga utraciła znaczenie jako twierdza; w XIX w. ośrodek przemysłu tekstylnego; 1919–40 i od 1991 w Estonii; 1940–91 w Estońskiej SRR; 1941–44 pod okupacją niemiecką; 1941 i 1944 teren zaciętych walk sowiecko-niemieckich. Rozwinięty przemysł włókienniczy, zwłaszcza bawełniany (Krenholmska Manufaktura, założona 1857), materiałów budowlany, metalowy i maszynowy, drzewny, spożywczy; połączona mostem przez rz. N. z Iwanogrodem w Rosji; muzeum historyczne; zamek (XIII, XIV, XVI w.), barokowy ratusz (XVII w.); mury obronne z basztami (XIV w.) i bastionami (XVII w.); budowle przemysłowe (koniec XIX, początek XX w.), szpital (początek XX w.); zabytkowe domy.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Narwa, zamek fot. L. Adamski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia