Narutowicz Gabriel, ur. 29 III 1865, Telsze (Żmudź), zm. 16 XII 1922, Warszawa,
pierwszy Prezydent RP, inżynier hydrotechnik;
od 1908 profesor politechniki w Zurychu; budowniczy elektrowni wodnych w zachodniej Europie; podczas I wojny światowej prezes Polskiego Komitetu Społecznego w Zurychu i członek dyrekcji Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce; 1920–21 minister robót publicznych, 1922 minister spraw zagranicznych; 9 XII 1922 wybrany na prezydenta głosami lewicy, centrum i mniejszości narodowej, co wywołało ostre ataki prawicy; zastrzelony w Warszawie 16 XII 1922 przez nacjonalistę E. Niewiadomskiego.