Namur

Namur , flam. Namen,

m. w południowej Belgii, na pogórzu Ardenów, przy ujściu Sambry do Mozy;

od X w. stol. hrab. N., które 1262 przeszło w ręce hrabiów Flandrii, następnie dzieliło polit. losy południowych Niderlandów (ob. Belgii); w XVII w. ufortyfikowany (rozbudowa fortyfikacji w XIX w.). Różnorodny przemysł, gł. metal., maszyn., szklarski i ceramiczny, papierniczy, skórz., spoż.; ważny węzeł kol. i drogowy przy magistralnej linii kol. i autostradzie Bruksela–Luksemburg; port rzeczny; uniw. (zał. 1831); siedziba biskupstwa; ośrodek handlowy i turyst.; muzea; klasycyst. katedra St. Aubin (poł. XVIII w.) z wieżą (XIII w.), kościoły: St. Jean (got., przebudowany XVII w.), St. Loup (barok., XVII w.), Notre Dame des Récollets (XVIII w.); dzwonnica (XIV w.), hale rzeźnicze (XVI w., ob. muzeum archeol.), pałac biskupi, cytadela (XVIII w.); mosty (XI, XVI w.). W pobliżu N. jaskinie krasowe i dolomitowe ściany skalne (miejsca wspinaczek alpinistycznych).