Mykeny

Mykeny, Mykḗnē, Mykḗnai, ob. Mikines,

staroż. m. w Grecji, w północno-wschodniej części Peloponezu, na północnym skraju Niz. Argolidzkiej.

W 2. poł. II tysiącl. p.n.e. ośr. kultury zw. mykeńską; zniszczone przez Dorów, straciły znaczenie; obecnie ruiny akropolu. Wykopaliska (1874–76 H. Schliemann, 1885–87 i później gr., od 1920 ang.); na akropolu odsłonięto ruiny warownego grodu (rozbudowa XIV–XIII w. p.n.e.) otoczonego potężnymi murami cyklopowymi, z 2 bramami (gł. Lwia Brama, ok. 1250 p.n.e.) oraz wspaniałą podziemną cysternę; na szczycie wzgórza — resztki pałacu (spalony XII w. p.n.e.) z reprezentacyjnym megaronem; poniżej — pozostałości domów, magazynów i dobrze zachowane unikatowe sanktuarium (XIV–XIII w. p.n.e., odsłonięte 1968–69) z dużymi posągami glinianymi oraz tzw. okręg A grobów szybowych (2. poł. XVI w. p.n.e.) z bogatym wyposażeniem (m.in. słynne złote maski, biżuteria, luksusowa broń); za murami — ruiny domów mieszkalnych (m.in. kupca wina z ok. 50 tabliczkami pisma linearnego B) i nekropole: tzw. okręg B grobów szybowych (gł. z XVI w. p.n.e., odkryty 1951–55) oraz zespół 9 grobowców kopułowych, m.in. Skarbiec Atreusza, grobowiec Klitajmestry — zespół wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; z okresów późniejszych — resztki gr. świątyni (VII w. p.n.e.), teatru i gimnazjonu (III–I w. p.n.e.).

Mykeny, cytadela i tzw. okręg A grobów szybowych (Grecja)

Atreusza Skarbiec, Mykeny, XIII w. p.n.e. (Grecja)