Müller Heiner

Müller Heiner , ur. 9 I 1929, Eppendorf, zm. 3 XII 1995, Berlin,

niem. dramatopisarz, eseista, poeta;

współpraca z berlińskimi teatrami: im. M. Gorkiego, Berliner Ensemble i Volksbühne; we wczesnych sztukach wyraźny wpływ teatru dydaktycznego B. Brechta, analiza nazistowskiego dziedzictwa i konfliktów związanych z przemianami socjalist. w NRD (Der Lohndrücker 1956, Die Korrektur 1957, Die Umsiedlerin 1956–61, Bitwa 1951, przekład pol. „Dialog” 1976 nr 8); po krytyce ze strony władz i usunięciu ze Związku Pisarzy NRD (1961) M. tworzył gł. nawiązujące do mitologii i świat. literatury sztuki paraboliczne, w których analizował mechanizmy władzy i rewolucji (Filoktet 1964, wyst. pol. 1980, Ödipus Tyrann 1967, Macbeth 1971, Hamletmaschine 1977, Der Auftrag 1979); łączył radykalną refleksję polit. i historiozoficzną z awangardową formą (nawiązującą do twórczości A. Artauda, S. Becketta i wczesnej — Brechta); autobiografia Krieg ohne Schlacht — Leben in zwei Diktaturen (1992).