muflon
 
Encyklopedia PWN
muflon, Ovis ammon musimon,
podgatunek owcy dzikiej, z rodziny krętorogich;
pierwotnie występował tylko na Sardynii i Korsyce, w XVIII w. sprowadzany na kontynent eur., obecnie występuje w większości krajów Europy (z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Skandynawii), a także w USA, Chile, na Hawajach i Wyspach Kerguelena; do Polski sprowadzony 1901, zamieszkuje wschodnie i zachodnie Sudety oraz G. Świętokrzyskie; dł. ciała ok. 1 m, wys. w kłębie ok. 70 cm, masa 25–50 kg; rogi tylko u samca; samica raz w roku (czasem 2 razy), po 22-tygodniowej ciąży, rodzi zwykle 1 młode; żywi się trawami, krzewinkami, liśćmi drzew, zimą także korą i porostami; w niedużych stadach pierwotnie zamieszkiwał górskie lasy Sardynii i Korsyki, zaaklimatyzowany w wielu krajach Europy jako gat. łowny; od 1901 w Sudetach, od niedawna także w G. Świętokrzyskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia