Mu’awija Ibn Abi Sufjan
 
Encyklopedia PWN
Mu’awija Ibn Abi Sufjan, Mu’awija I, Mu‘āwiya Ibn Abī Sufyān, założyciel dyn. Umajjadów, ur. ok. 600, Mekka, zm. V 680,
pierwszy kalif 661–680 z dynastii Umajjadów i jej założyciel;
pochodził z plemienia Mahometa — Kurajszytów; 639 mianowany namiestnikiem Syrii po jej podboju przez Arabów; po śmierci kalifa Usmana odmówił uznania władzy kalifa Alego i 660 sam ogłosił się kalifem, co zapoczątkowało rozłam wśród muzułmanów i odłączenie się zwolenników Alego (szyitów); Mu’awija uczynił Damaszek stol. swego kalifatu, a zapewniając synowi Jazidowi tron, ustanowił zasadę dziedziczności władzy kalifa; wybitny polityk i administrator, zorganizował flotę wojenną, 673–77 oblegał Konstantynopol.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia