motocyklowy sport,
grupa dyscyplin sport. obejmująca: wyścigi drogowe, rajdy motocyklowe, motocross oraz torowe wyścigi motocyklowe, do których należą: żużlowy sport, wyścigi na lodzie, na trawie i na torach długich (ok. 1000 m).
motocyklowy sport
Encyklopedia PWN
Wyścigi drogowe polegają na przejechaniu w jak najkrótszym czasie określonej liczby okrążeń trasy (szosy, ulice miast, specjalne tory); rajdy motocyklowe dzielą się na obserwowane (tzw. trial) — podstawowym kryterium punktacji jest styl jazdy w trudnym terenie (im mniej podpórek nogą, tym wyższa punktacja) oraz rajdy szosowo-terenowe tzw. enduro (przebycie trasy w wyznaczonym czasie i specjalne próby sport.). Motocykle w dyscyplinach sportów motocyklowych są specjalnie przystosowane do wymogów poszczególnych konkurencji; zawody są rozgrywane w klasach wg pojemności skokowej silnika (z wyjątkiem trialu); oprócz zawodów wyczynowych odbywają się także tzw. zawody popularne (organizowane gł. dla młodzieży), w których zawodnicy mogą startować na dowolnych motocyklach. Pierwszy wyścig motocyklowy (z udziałem samochodów) odbył się 1894 na trasie Paryż–Rouen (126 km); do najstarszych zawodów motocyklowych należą: Tourist Trophy rozgrywany od 1907 na bryt. wyspie Man, od 1913 — Międzynar. Rajd Sześciodniowy, od 1981 uznawany za drużynowe, rajdowe mistrzostwa świata (sześciodniówka motocyklowa); 1904 została zał. Międzynar. Federacja Motocyklowa (początkowo pod nazwą Międzynar. Federacja Klubów Motocyklowych, obecna nazwa od 1949). W Polsce pierwszy wyścig motocyklowy był rozegrany 1903 na szosie Radzymin–Zegrze–Struga; 1926 powstał Polski Związek Motocyklowy (połączony 1950 z Automobilklubem Polski w Polski Związek Motorowy); od 1937 organizowany Rajd Tatrzański.
Motocyklowe wyścigi na lodzie, dziedzina sportów motorowych; zawody są rozgrywane na owalnych torach lodowych o dł. 285–400 m, wg przepisów zbliżonych do wyścigów żużlowych; specjalne opony zaopatrzone w stalowe kolce dł. 25–28 mm; popularne gł. w Skandynawii (zawody od 1924) i Rosji.
