Mons
m. w południowo-zachodniej Belgii, w pobliżu granicy z Francją;
[mą:s] 
,
flam. Bergen,
, Mons
Encyklopedia PWN
ośr. adm. prow. Hainaut. Miasto powstało wokół zamku i opactwa (istniejących od VII w.); do XV w. siedziba hrabiów Hainaut, następnie dzieliło polit. losy południowych Niderlandów. Hutnictwo żelaza, przemysł metal., maszyn., chem. (koksowniczy, farm.), szklarski, włók.; do 1993 ośr. wydobycia węgla kam. (1994 likwidacja kopalń); duży węzeł kol. i drogowy; port śródlądowy połączony kanałami z Valenciennes (Francja) i Brukselą; ważny ośrodek nauk.-kult.; 2 uniw. (zał. 1896 — katol. i 1965), politechnika (zał. 1837), konserwatorium, inst. badań jądr.; baza wojsk. NATO z centrum dowodzenia w Maisières (północne przedmieścia Mons); muzea, dom V. van Gogha na południowym przedmieściu Mons; kolegiata Ste Waudru (XV–XVII w.) — jeden z najpiękniejszych kościołów got. w Belgii; ratusz got. (XV w.) z wieżą (XVIII w.); kościoły: Notre Dame-de-Messine (XIII w.), St. Nicolas-en-Havre (XV–XVIII w.), Ste Elizabeth (XVI–XVIII w.), fragmenty średniow. zamku z beffroi (XVII w.); budowle użyteczności publicznej (XIX w.). W pobliskim Spiennes — neolityczna kopalnia krzemienia wpisana na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
