mongolskie ludy,
grupa ludów zamieszkujących gł. Azję Środkową;
mongolskie ludy
Encyklopedia PWN
ponad 8,8 mln (koniec XX w.), z tego w Chinach niecałe 6 mln, w Mongolii 2,2 mln; języki mong.; w znacznej części wyznają buddyzm tybet., peryferyjne grupy są zislamizowane. We wczesnym średniowieczu (X–XI w.) stworzyli silne państwo Kitanów; w czasach imperium Czyngis-chana zał. kolonie w Chinach (ob. Mongorowie, Bao’an i Dongxiang), Afganistanie (Mogołowie); w XVII w. emigrowali do północnego Tybetu i Europy (Kałmucy); zamieszkują też Mandżurię (Dagurowie). Zasadniczy trzon ludów mongolskich tworzą Chałchasi (Mongołowie w Mongolii), Mongołowie południowi w Chinach oraz Buriaci i Ojraci; większość ludów mongolskich ma świadomość wspólnej historii i obyczajów; typowo koczownicze pasterstwo zachowało się wśród Chałchasów i Ojratów, pozostałe ludy mongolskie łączą uprawę zbóż z hodowlą; u pasterzy podstawowym domostwem jest przenośna jurta, strojem — rodzaj delii zapinanej z boku i przepasanej długą szarfą; bogato rozwinięty folklor muzyczny i wokalny.
