Minnesota
stan w północnośrodkowej części USA, w górnej części dorzecza Missisipi, na zachód od Jez. Górnego;
[mınısọutə] 
,
, Minnesota
Encyklopedia PWN
pow. 218,6 tys. km2, 5,6 mln mieszk. (2018); gł. m.: Minneapolis, Saint Paul (stol.), Duluth (port nad Jez. Górnym); ponad 60% ludności skupia zespół miejski Minneapolis-Saint Paul. Powierzchnię M. stanowi falista równina (część tarczy laurentyńskiej) o rzeźbie polodowcowej; w części północno-wschodniej pasma wzgórz (Mesabi Range, Vermilion Range, Misquah Hills) do wys. 711 m; klimat umiarkowany ciepły, kontynent.; średnia temp. w styczniu od –17°C na północy do –8°C na południu, w lipcu odpowiednio 17–23°C; roczna suma opadów od 500 mm na zachodzie do 800 mm na południowym wschodzie; ok. 11 tys. jezior, zwłaszcza w północnej części (największe Lower Red), bagna; gł. rz.: Missisipi z dopływem Minnesota oraz Red (na zachodniej granicy M.); w części północnej znaczne obszary leśne (gł. bory iglaste). Stan roln.-przem.; hodowla bydła typu mlecznego, trzody chlewnej, drobiu; uprawa zbóż, soi, buraków cukrowych, ziemniaków, roślin pastewnych, lnu; znaczne wydobycie rud żelaza (Mesabi Range), granitu; elektrownie cieplne; przemysł spoż. (gł. mięsny i młynarski), maszyn. (maszyny roln.), chem., papierniczy, metal., elektrotechniczny, elektroniczny, poligraficzny, drzewny, hutnictwo żelaza; przez M. przebiegają transkontynent. szlaki komunik. (kol., drogowy); rozwinięta turystyka (zwłaszcza na północy); liczne rezerwaty przyrody oraz 2 parki narodowe.
Historia. Obszar penetrowany od poł. XVII w. przez kupców i misjonarzy fr.; 1783–1803 włączony do USA; po wojnie 1812 początek kolonizacji amer., od 1849 terytorium Minnesoty, od 1858 stan; udział ochotników z Minnesoty w wojnie secesyjnej (1861–65); 1862 powstanie Siuksów, których, po jego stłumieniu, wysiedlono do rezerwatów w Dakocie Południowej; po 1862 gwałtowny rozwój osadnictwa (Homestead Act 1862) i napływ imigrantów eur.; od lat 70. XIX w. i w XX w. silny ruch farmerski.
