Mikronezyjczycy
 
Encyklopedia PWN
Mikronezyjczycy,
rdzenna ludność Mikronezji;
ok. 450 tys. (koniec XX w.); języki mikronezyjskie; wielofalowy proces zasiedlania Mikronezji rozpoczął się w II tysiącl. p.n.e. i trwał ok. 2 tys. lat; Mikronezja Zachodnia została zasiedlona z Filipin lub Indonezji, Mikronezja Wschodnia — ze środkowej Melanezji (Vanuatu); w dawnych wierzeniach Mikronezyjczyków współwystępowały elementy animizmu, kultu przodków, politeizmu, także wiara w bezosobową siłę mana i związany z nią system zakazów tabu; obecnie są chrześcijanami, ale występują też kulty o charakterze synkretycznym; kultura i organizacja społ. zachodnich Mikronezyjczyków uległy przeobrażeniom pod wpływem kultur hiszp. i amer. kolonizatorów, natomiast we wschodniej Mikronezji wyspiarze nadal budują domy bez ścian, o dachach wspartych na palach i krytych liśćmi palmowymi, noszą tradycyjną odzież — spódniczki z traw lub liści owoców i przepaski biodrowe, budują łodzie bez użycia metal. gwoździ; władzę sprawują naczelnicy plemienni; tradycyjne zajęcia: rybołówstwo, uprawa warzyw i owoców, hodowla świń i drobiu; są znani z żeglarskich i szkutniczych umiejętności. Do grona wybitnych badaczy kultury Mikronezyjczyków należy J.S. Kubary.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia