Midi-Pyrénées
dawny region administracyjny w południowej Francji, przy granicy z Hiszpanią i Andorą, złożony z dep.: Ariège, Aveyron, Gers, Haute-Garonne, Hautes-Pyrénées, Lot, Tarn i Tarn-et-Garonne;
[midị pirenẹ] 
,
, Midi-Pyrénées
Encyklopedia PWN
pow. 45,3 tys. km2, 2,9 mln mieszk. (2011); ośrodek administracyjny Tuluza. W południowej części Pireneje (Pic d’Estals — 3143 m) i rozległe pogórze Pirenejów, na północy niziny nad Garonną. Klimat od podzwrotnikowego górskiego w Pirenejach do śródziemnomor. w części nizinnej; w górach lasy dębowe z dębem korkowym, bukowo-jodłowe i sosnowe; liczne źródła miner. (cieplice). Podstawą gospodarki jest rolnictwo; uprawa zbóż (pszenica, kukurydza) i winorośli (winnice Garonny); hodowla owiec i bydła; w zespole miejskim Tuluzy, największym ośr. usługowym i nauk.-kult. regionu, skupiony nowoczesny przemysł (lotn., kosm., elektroniczny, biomed.); poza Tuluzą niewielkie zakłady przemysłu włók., skórz., drzewnego; elektrownie wodne na rzekach pirenejskich i elektrownia jądr. w Golfech; turystyka (uzdrowiska górskie); gł. szlak komunik. stanowi linia kol. i autostrada łącząca Tuluzę z wybrzeżem M. Śródziemnego.
