Metz
m. w północno-wschodniej Francji, w Grand Est, nad Mozelą;
[mec] 
,
, Metz
Encyklopedia PWN
—116 tys. mieszk. (2017), zespół miejski ok. 325 tys.; ośrodek administracyjny dep. Moselle. W starożytności osada galijskich Mediomatryków; w okresie rzymskim znany jako Divodurum lub Mediomatricum; opanowany przez Franków, od 511 stol. Austrazji, kolebka dyn. Karolingów; po 843 stol. Lotaryngii, przedmiot rywalizacji Francji i Niemiec; od 923 w królestwie niem.; 1180 karta swobód miejskich; w końcu XIII w. wolne miasto cesarstwa, ważny ośrodek handl.; 1552 opanowane przez Francuzów faktycznie od 1559, prawnie od 1648; 1870 kapitulacja marsz. A.F. Bazaine’a i 1871 włączone do Rzeszy; 1918 powróciło do Francji; 1940–44 w III Rzeszy, po II wojnie świat. — we Francji. ważny ośrodek handl.; przemysł metal., maszyn., elektrotechniczny, spoż., rafineria ropy naftowej; węzeł kol. i drogowy, port rzeczny i lotn.; uniw. (zał. 1971); muzeum hist. i sztuk pięknych; z okresu rzymskiego pozostałości akweduktu, term i amfiteatru; średniow. kościoły: got. katedra St. Ètienne (XIII–XVI w.), Ste Ségolène (XIII–XIV w., krypta XI w.), St. Vincent (XIII, XIV w.), St. Maximin (XII, XV w.), fragmenty fortyfikacji (brama des Allemands, XIII–XV w.); z XVIII w. budowle klasycyst.: ratusz, teatr i sąd.
